Αντισταθείτε!

Θερινό Ηλιοστάσι

Θ’

Μιλούσες για πράγματα που δεν τα ‘βλεπαν
κι αυτοί γελούσαν.

Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό
πάνω νερά·
να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο
στα τυφλά, πεισματάρης
και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα
σαν το πολύροζο λιόδεντρο-
άφησε κι ας γελούν.
Και να ποθείς να κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος
στη σημερινή πνιγερή μοναξιά
στ’ αφανισμένο τούτο παρόν-
άφησέ τους.

Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής
υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανείς.

Γιώργος Σεφέρης

Αντιστέκομαι παίρνοντας τη σκυτάλη από τον άλλο Ρο και την παραδίδω, εάν θέλουν, στους φίλους: Helorus, Don Psychote, Auto Focus, Days of wine and roses, Lekseis