Αχά!

ἐγὼ μὲν γὰρ ὑπ’ ἀβελτερίας ᾤμην δεῖν τἀληθῆ λέγειν

Πλάτωνας, Συμπόσιο 198D

Ο δρόμος της αλήθειας

Ξεκίνησε νωρίς, με μια απόφαση αμετάκλητη. Περπατούσε για ώρα, με το μυαλό κολλημένο στο τέρμα της διαδρομής. Όσο προχωρούσε, ο ουρανός σκοτείνιαζε. Για να συμβαδίζει, σκέφτηκε. Κακόφημη περιοχή. Ποτέ δε νοιάστηκε για φήμες. Ήθελε να ξέρει, όπως και τώρα.
Επιτάχυνε το βήμα. Σε λίγο έφτασε. Χτύπησε το κουδούνι. Περίμενε. Ξαναχτύπησε. Καμία απάντηση. Στάθηκε στα σκαλοπάτια. Θα περίμενε όσο χρειαζόταν – κάποια στιγμή θα επέστρεφε, και τότε θα μάθαινε.
Ένα αυτοκίνητο πλησίασε. Έκοψε ταχύτητα. Τα μάτια του οδηγού έψαξαν τα δικά της, σαν να ρωτούσαν: πόσο πάει;
Μια ζωή, άκουσε την απάντηση μέσα της, και τράβηξε το βλέμμα.
Ο οδηγός πάτησε γκάζι κι εξαφανίστηκε.
Το ίδιο κι εκείνη.

Precious

Τα πολύτιμα πράγματα είναι θαμπά

σαν τα σημάδια των δαχτύλων

στο μουσκεμένο τζάμι

πάντα αιχμηρά και κρύα

προσφέρουν μόνο μια θλιβερή

εικόνα νοσταλγίας

κι αυτή την αντανάκλαση

στο κουρασμένο μάτι

πάνω απ’ την έξοδο κινδύνου –

θα το μπορέσω

είναι βέβαιο

μια μέρα

να σηκώσω το μολύβι

και να φωνάξω

«μα είμαι κάποιος»

κι αν μου αφήσει λίγο χρόνο

θα θυμηθώ…

 

Αγαπημένε ίσκιε των πολύτιμων πραγμάτων

αφουγκράσου μαζί μου τη βροχή.

ΙδιογραφΩντας

Αν και με λίγη καθυστέρηση, απαντώ στην πρόσκληση της φίλης μου σουρεαλίστριας

http://autographcollectors.blogspot.com

Φάρος

Το καλό με τους φάρους…

είναι πως είναι πάντα εκεί

όπου κι αν πας

μπορείς να επιστρέψεις

και να τους βρεις να σε περιμένουν…

 

Το κακό με τους φάρους…

είναι πως είναι πάντα εκεί

όπου κι αν πας

θα σε περιμένουν…

Μαζοχισμός

Το χειρότερο με τα μεγάλα μαθήματα της ζωής

είναι πως αφού περάσεις

δεν χρειάζεται να ξαναδώσεις το μάθημα.

surreal

Η φίλη μου η σουρεαλίστρια με κάλεσε, τι άλλο, να απαντήσω στο παιχνίδι των υπερρεαλιστικών ερωτήσεων. Ιδού λοιπόν:

1. Γιατί κλαις;

Πονάω

2. Γιατί δεν κλαις;

Αντέχω

3. Που είναι ο βάλτος;

Μέσα μου

4. Ποιος και που είναι ο δεσμοφύλακας;

Μόνο ο φόβος βάζει δεσμά

5. Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο;

Στο μυαλό μου

6. Περιφρονείς κάτι;

Φρονώ περί πάντων

7. Θα ερωτευόσουν για πάντα;

Πάντα

8. Γιατί πουλιούνται τα «έργα τέχνης»;

Κάποιοι πιστεύουν ότι το ωραίο αγοράζεται

9. Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;

Μπα, μια χαρά είναι

10. Do you remember revolution?

Not really

11. Θα ανέβαινες σε ένα βουνό αν το επέβαλλε το ωροσκόπιό σου;

Θα ανέβαινα εάν το επέβαλλε η θέλησή μου

12. Θα σκότωνες τον παππού σου αν το τζάμι δεν έσπαγε απ’ τον πάγο;

Τι φταίει ο παππούς μου;

13. Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;

Το καρτέρι της με έμαθε να το κάνω

14. Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ’ το νόμο;

Η πέτρα του θανάτου κυλάει πάντα και χωρίς τη βοήθειά μου

15. Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε τα μεσάνυχτα από την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;

Έχω διανύσει τη μισή, πιάνεται;

16. Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ;

Δεν μ’ αρέσουν τα εκλέρ

17. Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τ’ αστέρια;

Αν άντεχες να τα δεις

18. Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος;

Been there, done that

wasted dreams

οι κάδοι της αντοχής ασφυκτικά γεμάτοι

η απεργία κηρυγμένη επ’ αόριστον

σφιχτοδεμένα όνειρα σε πλαστικές σακούλες

πεταμένα στα πεζοδρόμια

ξεσκισμένα από νύχια σαρκοβόρων όρνεων

βρέχει

οι σταγόνες τρομαγμένες μπροστά στον όγκο της σήψης

χάνουν τη δύναμή τους

παίρνουν το μέρος του εχθρού

προσθέτουν βάρος στις οσμές

τους δίνουν σώμα

κι ενσαρκωμένες πια εισέρχονται στον ύπνο μου

να ευλογήσουν τις ερχόμενες γενιές

Τυχαίες λέξεις

«Όλα τα έχει τυλίξει σ’ ένα βαθύ, αξεδιάλυτο μυστικό, και το ξέρω. Το ξέρω μάλιστα μ’ έναν κρυφό και απαγορευμένο τρόπο. Δεν θα ‘θελα να φτάσω στο σημείο να τα ξεχάσω όλα.»

Σέρεν Κίρκεγκορ, Ημερολόγιο ενός διαφθορέα

 

 

 

Σε απάντηση της πρόσκλησης του φίλτατου άλλου Ρο στο παιχνίδι της σελίδας 123, όπου: πιάνεις το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σου, το ανοίγεις στη σελίδα 123, προσπερνάς τις πέντε πρώτες περιόδους και παραθέτεις τις 6η-8η. (Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι έκλεψα λίγο και διάλεξα τη σελίδα 23, καθώς στην 123 δεν έβγαζαν νόημα οι τρεις προτάσεις χωρίς το συγκείμενό τους.) Να παραδώσω λοιπόν τη σκυτάλη στους: 123 λέξεις, Πάρε μάτι…, Κοχύλια, The Cybercraft files και Helorus.

Τυφλό σημείο

Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτό το έργο.

Δεν έχω συνηθίσει να πλέκω εγκώμια.

Δεν είχα κι αφορμές…

Θα πω μόνο ότι, κατά γενική ομολογία, δεν έχω συναντήσει άνθρωπο πιο αυστηρό από μένα στην κριτική

κι όμως σ’ αυτό το έργο βάζω 10, και 11 ακόμη…

Τον Γιάννη Μαυριτσάκη τον μισώ θανάσιμα.

Δεν έπρεπε να είχε γράψει ένα τόσο καλό έργο,

εγώ έπρεπε να το κάνω…

Η Μάρθα Φριτζήλα δίνει μαθήματα σκηνοθεσίας

και όλοι οι ηθοποιοί μαθήματα υποκριτικής…

Θυμηθείτε ιδιαίτερα το όνομα της Γαλήνης Χατζηπασχάλη

παίζει τον πιο μικρό ρόλο στην παράσταση, αλλά πραγματικά εντυπωσιάζει…

Τι να πω… απλά Μπράβο στο θέατρο Πορεία, μέχρι στιγμής δεν μ’ έχει απογοητεύσει…